Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi
Abbreviation: JEPS | ISSN (Online): 2757-7600 | DOI: 10.29329/jeps

Derleme Makalesi    |    Açık Erişim
Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi 2023, Cil. 4(1) 57-73

Planlamanın Kuramsal Temelleri: Kavramsal Bir Analiz

Sinem Kalender & Yasemin Yeşilbaş-Özenç

ss. 57 - 73   |  DOI: https://doi.org/10.29329/jeps.2023.561.4

Yayın tarihi: Haziran 29, 2023  |   Okunma Sayısı: 137  |  İndirilme Sayısı: 210

PDF İndir

Özet

Planlama, bir hedefi gerçekleştirmek için alınan kararları ve uygulamaları ifade etmektedir. Çevrelediği alana, bağlayıcılığına, örgütlenme biçimine ve kapsadığı süreye göre farklı planlama türleri bulunmaktadır. Bu çalışmada planlama kavramına, planlamanın tarihsel gelişimine ve planlama türlerine yer verilmiştir. Bu kapsamda ulusal ve uluslarüstü planlama, eğitim planlaması, insan gücü planlaması, kalkınma planları, stratejik planlama, merkezi ve adem-i merkeziyetçi planlama ile kısa, orta ve uzun vadeli planlamalar ele alınmıştır. Bu çalışmanın, planlamanın kuramsal temellerini ayrıntılı bir biçimde açıklaması ve konuya ilişkin bütüncül bir bakış açısı sunması açısından önemli olduğu düşünülmektedir.   

Anahtar Kelimeler: Planlama, planlama türleri, planlamanın tarihsel gelişimi

Bu makaleye nasıl atıf yapılır

APA 6th edition
Kalender, S. & Yesilbas-Ozenc, Y. (2023). Planlamanın Kuramsal Temelleri: Kavramsal Bir Analiz . Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi, 4(1), 57-73. doi: 10.29329/jeps.2023.561.4

Harvard
Kalender, S. and Yesilbas-Ozenc, Y. (2023). Planlamanın Kuramsal Temelleri: Kavramsal Bir Analiz . Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi, 4(1), pp. 57-73.

Chicago 16th edition
Kalender, Sinem and Yasemin Yesilbas-Ozenc (2023). "Planlamanın Kuramsal Temelleri: Kavramsal Bir Analiz ". Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi 4 (1):57-73. doi:10.29329/jeps.2023.561.4.
Kaynakça
  1. Adem, M. (1997). Eğitim planlaması. Ankara Üniversitesi Basımevi. [Google Scholar]
  2. Adem, M. (2008). Eğitim planlaması. Ankara: Ekinoks Yayınevi. [Google Scholar]
  3. Akkor, N. (2018). 1929 Dünya ekonomik krizi ve türkiye’de devletçilik politikasına geçiş. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 133-139. [Google Scholar]
  4. Chalekian, P. (2013). POSDCORB: Core patterns of administration. ın proceedings of the 20th conference on pattern languages of programs. The Hillside Group, 17. [Google Scholar]
  5. Coombs, P. (1973). Eğitim planlaması nedir? C. Mıhçıoğlu (Çev.). Ankara: Milli Eğitim Basımevi. [Google Scholar]
  6. Çalık, T. (2003). Eğitimde stratejik planlama ve okulların stratejik planlama açısından nitel değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(2), 251- 268. [Google Scholar]
  7. Çelebican, G. (1974). Sosyalist planlama kavramı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 31(1). [Google Scholar]
  8. Demirol-Duyar, D. (2018). Fayol ve Gulick’ten günümüze yönetim fonksiyonlarinin dönüşümü üzerine bir değerlendirme. Journal of Political Administrative and Local Studies, 1(2), 75-92. [Google Scholar]
  9. Devlet Planlama Teşkilatı (2000). Bölgesel Gelişme Özel İhtisas Komisyonu Raporu. http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/11/08_BolgeselGelisme.pdf Erişim Tarihi: 04.04. 2019. [Google Scholar]
  10. Ekiz, C. ve Somel, A. (2005). Türkiye’de planlama ve planlama anlayışının değişimi. AÜ SBF-GETA Tartışma Metinleri, (81), 1-36. [Google Scholar]
  11. Ellman, M. (2014). Socialist planning. Cambridge University Press. [Google Scholar]
  12. Ersoy, M. (2007). Planlama kuramına giriş. Kentsel Planlama Kuramları (9-34). Ankara: İmge Kitabevi. [Google Scholar]
  13. Ergen, H. (2013). Türkiye’de eğitimde planlama yaklaşımları ve kullanılan eğitim göstergeleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(2), 151-157. [Google Scholar]
  14. Eskicumalı, A. (2003). Eğitim ve toplumsal değişme: türkiye’nin değişim sürecinde eğitimin rolü, 1923-1946. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 19(2), 15-29. [Google Scholar]
  15. Gedikoğlu, T. (2005). Avrupa birliği sürecinde türk eğitim sistemi: sorunlar ve çözüm önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 66- 80. [Google Scholar]
  16. Gulick, L. (1937). Notes on the theory of organization. In Papers on the Science of Administration, L. Gulick and L. Urwick, (Eds). Institute of Public Administration, London and Newyork: Routledge, pp. 1-49. [Google Scholar]
  17. Gümüş, E. ve Şişman, M. (2012). Eğitim Ekonomisi ve Planlaması. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. [Google Scholar]
  18. Günuğur, H. (2018). Avrupa birliği hukukunun uluslarüstü (supranasyonal) niteliği. ıçinde hukuki, siyasi ve iktisadi yönleriyle avrupa bütünleşmesinde son gelişmeler ve Türkiye-AB ilişkileri ATAUM, B. Akçay, S. Akgül-Açıkmeşe, S. Baykal, ve E. Çağrı (Ed.), 105–127. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları. [Google Scholar]
  19. Güven, S. (1995). Türkiye’de sosyal planlama. Bursa: Ezgi Kitabevi. [Google Scholar]
  20. Hesapçıoğlu, M. (1984). Türkiye’de insan gücü ve eğitim planlaması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. [Google Scholar]
  21. Karakütük, K. (2012). Eğitim planlaması. Ankara: Elhan Kitap. [Google Scholar]
  22. Karakütük, K. (2016). Eğitim planlaması. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. [Google Scholar]
  23. Karadağ, N. ve Balkar, B. (2015). Toplumsal kalkınmanın bir aracı olarak eğitim. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(1), 225-239. [Google Scholar]
  24. Kaya, Y. K. (1991). Eğitim yönetimi. Ankara: TODAİ Yayınları. [Google Scholar]
  25. Kızıltan, A. (1994). Bölgesel dengesizlikleri gidermede plan ve projeler. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(3-4). [Google Scholar]
  26. Koçel, T. (2018). İşletme yöneticiliği. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. [Google Scholar]
  27. Litman, T. (2013). Planning principles and Practices. Victoria Transport Policy Institute, 1-35. [Google Scholar]
  28. Mıhçı, H. (2001). Göreli geri kalmışlıktan kurtulma hamlesi ve türkiye’de planlı kalkınma deneyimi (1963-1983). Mülkiye Dergisi, 25(231), 149-196. [Google Scholar]
  29. Onuncu Kalkınma Planı (2019). T.C. Kalkınma Bakanlığı. https://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2022/08/Onuncu_Kalkinma_Plani-2014-2018.pdf Erişim Tarihi: 04.04.2019. [Google Scholar]
  30. Övgün, B. (2011). Türk kamu yönetiminde yeni bir örgütlenme: kalkınma bakanlığı. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 66(03), 263-281. [Google Scholar]
  31. Özyurt, H. (1981). Atatürk dönemi, birinci ve ikinci beş yıllık sanayileşme planları ve türk ekonomisindeki yapı değişikliğine etkileri (1933-1938). Sosyoloji Konferansları, (19), 119-148. [Google Scholar]
  32. Pekin, T. (2008). Ekonomiye Giriş. Zeus Kitabevi. [Google Scholar]
  33. Sezen, S. (1999). Devletçilikten özelleştirmeye türkiye’de planlama (Vol. 293). Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü. [Google Scholar]
  34. Soyak, A. (2003). Türkiye’de iktisadi planlama: devlet planlama teşkilatına ihtiyaç var mı? [Economic Planning In Turkey: Is There A Need The State Planning Organization?] (No. 2906). University Library of Munich, Germany.  [Google Scholar]
  35. Strateji ve Bütçe Başkanlığı (2019). http://www.sbb.gov.tr/kalkinma-planlari/  Erişim Tarihi: 04.04.2019.  [Google Scholar]
  36. Strateji ve Bütçe Başkanlığı, (2023). Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı, Strateji ve Bütçe Başkanlığı. https://www.sbb.gov.tr/. Erişim Tarihi: 16.05.2023. [Google Scholar]
  37. Strateji ve Bütçe Başkanlığı Teşkilatı Hakkında Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi, (2018). Cumhurbaşkanlığı Kararnamesinin Sayısı: 13, Yayımlandığı Resmî Gazetenin Tarihi-Sayısı: 24/7/2018 – 30488. https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=13&MevzuatTur=19&MevzuatTertip=5 Erişim Tarihi: 16.05.2023. [Google Scholar]
  38. Şahan, G. (2014). Eğitim planlaması. Eğitim Bilimine Giriş içinde, F. Güneş (Ed.). 9. Bölüm, 182-196. [Google Scholar]
  39. Şimşek, O. (2016). Türkiye’nin planlama ile tanışması: Devletçilik dönemi üzerine bir inceleme. Artvin Çoruh Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 1-21. [Google Scholar]
  40. Tekin, Ö. F. (2016). Adem-i merkeziyetçi kentleşme politikaları ve bölgesel kalkınma: türkiye deneyimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 19(1), 119-138.  [Google Scholar]
  41. TÜİK (2023). İş Gücü İstatistikleri, Kasım 2022. https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Isgucu-Istatistikleri-Kasim-2022-49384#:~:text=%C4%B0%C5%9Fsizlik%20oran%C4%B1%20erkeklerde%20%258%2C8,12%2C9%20olarak%20tahmin%20edildi.&text=%C4%B0stihdam%20edilenlerin%20say%C4%B1s%C4%B1%202022%20y%C4%B1l%C4%B1,ile%20%48%2C6%20oldu. Erişim Tarihi: 16.05.2023. [Google Scholar]
  42. Türkmen, F. (2002). Eğitimin ekonomik ve sosyal faydaları ve türkiye’de eğitim ekonomik büyüme ilişkisinin artırılması. T.C. Başbakanlık Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi, Yayın No: DTP: 2655. [Google Scholar]
  43. Yaka, A. (2011). Sosyal değişme. Türk modernleşmesi. Gündoğan Yayınları. [Google Scholar]
  44. Yıldırım, S. (2015). Devlet planlama teşkilatına sosyalist planlama açısından bir bakış. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17(29), 23.  [Google Scholar]
Meta
Cil. 4 (1)
İndir
Metric
Geçmiş
Benzer

Cilt 4 Sayı 1

Haziran 2023

Tüm Makaleler
Copyright © 2012 - 2024 Eğitim Felsefesi ve Sosyolojisi Dergisi.
Pen Academic Publishing is a trademark of THDSoft.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. CC BY-NC-ND
Electronic Journal Management System. This software was developed in Türkiye. ejournal.gen.tr
Pen Academic Publishing General Publication Policy: