Günümüzde “Terör” kavramına ilişkin çok sayıda tanımlama ve çalışma bulunmaktadır. Bunca çalışma olmasına karşın terörün insanoğlunun artık maalesef gündelik sorunu boyutunda algılanır ve kabul edilir olması, “insan”ın aleyhine gelişen bir durum arz etmektedir. Pekiyi bu konuda suçlu olan da aslında bir anlamda “insan”ın kendisi değil midir? Üreten varlık olarak insanın, kendisinin de -farkındalığında olarak veya olmaksızın- bu suça iştirak ettiği düşünülürse, insanın kendi düşmanının yine kendisi olduğu görülür. 16. yüzyıl ile birlikte insan; sadece “düşünen” ve “gözlemleyen” varlık olmasından başka, artık “üreten” varlık haline de dönüşür ve böylelikle onun bir anlamda terörün yaratıcısı konumuna geldiği de rahatlıkla söylenebilir. Ancak burada önemli bir ayrıntı sözkonusudur ki o da şudur: “Üreten” varlık haline dönüşen insanın üretim eylemi aşamasındaki niyetidir. Bu niyet olumlu da olabilir olumsuz da. Eğer olumsuz ise şu halde üreten insan yani; “Homo Faber” artık bir günahkârdır. Bu çalışmada terörün edebiyattaki yansımasına örnek olarak Joseph Conrad’ın Gizli Ajan adlı romanında “Homo Faber”in işlediği günah felsefi açıdan irdelenecektir. Çalışmanın amacı; Joseph Conrad’ın, Gizli Ajan adlı eserinde romanın bazı kahramanları üzerinden, sözgelimi Adolf Verloc, “Profesör” lâkaplı anarşist, … v.b., “Homo Faber” kavramının “niyet” ölçüsünde ne düzeyde şekillenip, romanın sonunda ise “terör” eylemini gerçekleştiren bir varlığa nasıl dönüşmüş olduğunu ortaya koymaktır. Bununla birlikte çalışmanın konusu eklektik yöntem ve daha ziyade toplumbilimsel inceleme yöntemi ile incelenmeye çalışılmıştır.